THEATERPRODUKTIES VROEGER

Tante Lien

Vanaf 1972 bestaat Tante Lien. Hoe is deze creatie ontstaan? In de Stratemakeropzeeshow moest Wieteke eens een oud dametje spelen dat het koud had en zij vroeg aan regisseur Frans Boelen of ze dat met een Indisch accent mocht doen. Dat mocht en later in de televisieserie Wij en wereld speelde ze een door Jan Riem geschreven Tante Lien. Op een gegeven moment ging de telefoon en de Indische Vereniging D.E.S. (Door Eendracht Sterk) belde op en vroeg of Wieteke twintig minuten wilde optreden. ‘Ik heb daar geen tekst voor klaar,' wierp Wieteke tegen. ‘Geeft niet mevrouw, als u maar twintig minuten zo praat.'

Wieteke belde Jan Riem op en hij schreef een speciale tekst voor Lien ‘Multatuli' van Drommelen. Wieteke schreef twee liedteksten voor het optreden: Op de Pasar Malam en Geef mij maar Nasi Goreng. Het werd een denderend optreden samen met pianist Eduard Koning. Later bedacht Wieteke: als zoveel mensen dit leuk vinden, dan moet het op televisie ook leuk zijn. Met regisseur Frans Boelen en adviseur Leslie Roberts ging ze er dieper op in en het idee voor de Late Late Lien Show op televisie werd uitgewerkt. Wieteke nam extra dramalessen bij vriend en regisseur Walter Kous en zo ontstond de televisie Tante Lien .

Na die eerste keer volgden slechts enkele optredens. Wieteke speelde in die tijd nog bijna geen toneel omdat de kinderen nog te klein waren. Wel kwamen er langzamerhand optredens op de Pasar Malam Besar in Den Haag, die toen nog in de Houtrusthallen gehouden werd. En bijvoorbeeld op een grote (Depok) Reünie in Amersfoort. Tante Lien kwam op de televisie en na die opnames leefde zij voort .

Eduard Koning schreef de meeste teksten voor haar en begeleidde haar bij de voorstellingen. Het duo werd later toen Wieteke vaker ging optreden ook gevraagd voor speciale optredens met een aangepaste tekst (Raad van State, Hoogovens, CNV, diverse accountantskantoren enz.)

De Late Late Lien Show

Dit was een schouwburg productie, circa een uur voor en een uur na de pauze. Vroeger waren de medewerkers behalve Tante Lien: Eduard Koning aan de vleugel

Een dansgroep uit de regio ??

De inmiddels overleden Mevr. Mr. Wies van Maarseveen met een Indisch recept. Het publiek kreeg namelijk bij het programma (een batikmapje vol inlegvelletjes over de artiesten) een blanco papiertje en balpen met opdruk om het recept op te schrijven.

Bea Berens was inspeciënte, zij zorgde ook voor hapjes op het toneel en voor spekkoek voor het publiek.

De geluidstechnicus was toen Ruud Groenendijk.

Coen Pronk deed de zakelijke leiding en verkocht de voorstelling aan schouwburgen. Voor onze voorstellingen hadden we het woord Klontong Produkties verzonnen.

Twee seizoenen hebben we hiermee rondgetoerd.

De Late Late Lien Show bleef voortleven met ongeveer dezelfde formule. Er kwamen echter zoveel aanvragen door het hele land, dat de schouwburgen niet meer gemaild hoefden te worden. De voorstelling werd in een korte of lange versie overal en op allerlei plaatsen geboekt. Zelfs bij mensen thuis.

Pianist en tekstschrijver Eduard Koning vervolgde zijn eigen carrière, ging werken op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en bleef optreden op kleine concerten.

Zijn plaats werd ingenomen door pianist Jef Scholten met wie Wieteke al een paar jaar bevriend was.

Technische man Ruud Groenendijk zette zijn bedrijf in het buitenland voort en zijn plaats werd opgevolgd door Mathijs Nuberg. Een prettige bijkomstigheid was dat Mathijs een prachtige stem heeft en daarom regelmatig meezong bij voorstellingen en CD opnames.

Er werd telkens nieuw repertoire toegevoegd aan de voorstelling, die zich op die manier telkens vernieuwde.

Voor de huidige optredens kunt u inlichtingen aanvragen bij ons en bij elk erkend theaterbureau

Pluimpje Peperkoek

In deze kindervoorstelling kon Wieteke haar kinderrepertoire kwijt. Onder regie van Peter van der Linden ontstond een grappig verhaal.

De eerste paar jaren noemden we de voorstelling ‘Wieteke staat voor Aap'. Voor de pauze verzon Pluimpje Peperkoek alles wat los en vast zat aan elkaar. Ze werd indiaan, kon vliegen en Sinterklaas was haar beste vriend. Maar ze wilde het liefst een aap zijn. Vlak voor de pauze deed ze een toverspreuk. En ja hoor, na de pauze stond er een doos op tafel en er kwamen twee apenhandjes uit.

Even later verscheen Wieteke als aap. Het kinderpubliek leerde de aap tellen en spreken en daarna kwam er zelfs nog een klein aapje uit de doos.

Een kostelijke voorstelling, die in diverse theaters gespeeld is, zoals een paar maal in De Krakeling in Amsterdam.

Later, toen er teveel aanvragen kwamen voor de kindervoorstelling buiten het theatercircuit om, besloten we Pluimpje Peperkoek in te korten naar 45/60 minuten. Dus alleen het deel voor de pauze. Af en toe werden er speciale liedjes aan toegevoegd, bijvoorbeeld in een bibliotheek in de Kinderboekenweek, of als het optreden in een ziekenhuis plaats vond.

Leuk waren de openluchtvoorstellingen in het Vondelpark in Amsterdam, in het Zuiderparktheater in Den Haag en in diverse andere openluchttheaters .

Pluimpje Peperkoek wordt nu niet meer gespeeld.

Voor de huidige optredens kunt u inlichtingen aanvragen bij ons en bij elk erkend theaterbureau

De Achterkant van het Geluk

Deze voorstelling bestond uit prachtige Nederlandse chansons en klassieke pianomuziek.

Liederen van Willem Wilmink, Jan Boerstoel, Tonny van Verre, Burny Bos en Harrie Geelen werden gecombineerd met juweeltjes van Schubert, Mozart en Scarlatti, gespeeld door Eduard Koning op de vleugel.

Vooral als koffieconcert werd dit programma veel gevraagd.

Voor de huidige optredens kunt u inlichtingen aanvragen bij ons en bij elk erkend theaterbureau.

Kun je nog zingen, zing dan mee

Nadat Wieteke voor de K.R.O. Televisie onder regie van Tineke Roeffen diverse afleveringen had gemaakt van het programma Kun je nog zingen, zing dan mee stroomden de aanvragen binnen. Zo ontstond een afwisselend programma van tweemaal 45 minuten. Voor de pauze zong Wieteke de nostalgische schoolliedjes zoals ‘In het groene dal, in het stille dal', maar ook mooie Nederlandse chansons. Een van die liedjes (tekst Willem Wilmink, muziek Jef Scholten) heet Verliefd en gaat over een oude dame die verliefd wordt. De laatste regels zijn:

Ik blijf je trouw, mijn leven lang

Dat is dit keer niets teveel gezegd

Omdat iedereen die de oude schoolliedjes wilde horen ook vroeg om Wieteke's creatie van Tante Lien, besloot zij in het gedeelte na de pauze als de Indische Dame te komen. Dan vertelde zij over vroeger, hoe de aanpassing in het koude kikkerland verliep en zong bekende liedjes zoals Sarina een kind uit de dessa en Terang Boelan.

Deze gecombineerde voorstelling werd met veel succes in binnen en buitenland uitgevoerd .

Voor de huidige optredens kunt u inlichtingen aanvragen bij ons en bij elk erkend theaterbureau .